Felix en Floor doen een verre vondst
Kinderverhaal prijswinnaar B
Hoe breng je de energietransitie tot leven voor kinderen? Via spannende en grappige verhalen. Speciaal voor kinderen uit de bovenbouw van het basisonderwijs brengen we een serie kinderverhalen uit, die elk een onderwerp behandelen. Dit keer nemen we een kijkje in het ideale duurzame huis van prijswinnaar Maren!
‘En het beste werkstuk over duurzaamheid is geschreven door...’ Felix en Floor kijken elkaar grijnzend aan. Een van hen heeft het beste cijfer van de klas. Natuurlijk. Niemand anders weet nu eenmaal zo veel over duurzaamheid als zij. Dus vallen ze bijna van hun stoel als de juf een ándere naam noemt. Maren! ‘Een mooi werkstuk Maren, en met zulke prachtige tekeningen erbij. Géniaal!’
Op het schoolplein schopt Felix een leeg colablikje naar Floor. ‘Dat zag ik niet aankomen, zeg!’ De tweeling wist wel dat Maren goed kon tekenen. Maar dat ze ook nog een slim plan kon verzinnen om duurzaam te wonen, dát hadden ze niet gedacht. ‘Kijk, daar loopt ze’, zegt Floor. ‘Met haar werkstuk! We moeten zien wat ze gemaakt heeft!’
Maren wandelt naar huis en lijkt niet in de gaten te hebben dat de tweeling haar volgt. Onderweg maakt ze af en toe vrolijk een radslag. ‘Kan ze ook al’, fluistert Floor naar Felix. Maar als ze weer voor zich kijkt, is Maren plotseling verdwenen. Nergens meer te zien!
‘Hoe kan dat nu, ze was hier net nog!’, roept Floor. Nou ja, dan gaan we maar weer. Wie het eerste thuis is!’
‘Dan win ik!’, klinkt ineens de stem van Maren. Ze staat achter de tweeling en wijst naar een oprijlaan. ‘Want dit is mijn huis.’
‘Oh, haha, wat eh… toevallig’, stamelt Floor. ‘We waren net naar je op zoek. Om te zien wat voor werkstuk je gemaakt hebt.’ Maren lacht de tweeling toe. ‘Leuk, kom dan maar binnen!’
In het huis tikt Maren een beeldscherm aan, en daarop verschijnt meteen het glimlachende gezicht van een oude meneer. ‘Oh, hallo lieverd, ben je weer thuis? Ik sprak je ouders net ook al via de babbelbuis. Zeg eens, wat vond de juf van je werkstuk?’ De meneer heeft een blauwe overall aan en staat in een grote werkplaats. ‘Heel goed opa, dank je wel’, antwoordt Maren. ‘Zonder jou was het nooit gelukt!’ Marens opa wuift het compliment weg. ‘Niets te danken hoor, je mag me altijd vragen hoe ik woon en leef. En nu ga ik een stukje vliegen. Ajuus!’
Als het beeldscherm op zwart gaat, vouwt Maren haar werkstuk open. Haar ogen lichten op. ‘Dit is de wereld die mijn opa heeft opgebouwd, helemaal in Argentinië.’ De tweeling kijkt vol verwondering naar de tekeningen die Maren laat zien.
Aan de rand van een groot oerwoud stroomt een enorme waterval in een prachtig blauw meer. Vol met vissen. Tussen reusachtige groene bomen staan verschillende gebouwtjes. Niet alleen het woonhuis van de opa van Maren, maar ook een fabriekje. Daarin verzamelt hij vuilnis uit de hele omgeving, om er weer mooie, bruikbare spullen van te maken. En overal haalt hij energie uit. Er liggen zonnepanelen op alle daken, en een waterkrachtcentrale wint stroom uit de waterval. Kleine vliegtuigjes zweven boven de bomen, op niets anders dan elektriciteit. ‘Is dit allemaal echt?’, vraag Floor verbaasd. ‘Zeker weten!’, zegt Maren. ‘En hier is nog iets waar je misschien van opkijkt.’ Ze wijst naar een foto aan de muur. Het is haar opa, in z’n blauwe overall. Hij staat naast iemand die Floor heel bekend voorkomt. ‘Papa?!’
‘Leuk hè?’, zegt Maren. ‘Heeft jullie vader nooit verteld over zijn stage in Argentinië? Hij was nog maar jong, maar heeft er veel geleerd. En die fabriek helpen opbouwen.’ Felix en Floor zijn onder de indruk. Ze kijken elkaar aan en denken allebei hetzelfde: met zo’n opa is het geen wonder dat Maren het beste werkstuk van de klas heeft!