Felix en Floor en de coole coating
Kinderverhaal deel 18
Uit de werkplaats van meneer Feenstra komen hele vreemde geluiden. ‘Wat borrelt daar zo’, vraagt Felix zich hardop af. ‘Het lijkt wel alsof de boel onder water staat!’ ‘Dat geklots en geklieder, ik word er zeeziek van’, gilt Floor. Chagrijnig rukken ze de deuren open en roepen: ‘Papa, mag het wat stiller???’
Binnen staat meneer Feenstra boven een enorme ketel waar een grote schroef in ronddraait. Die klopt een melkachtige lichtblauwe vloeistof op. Meneer Feenstra roert met een grote spatel in de ketel. Met een bezweet hoofd roept hij boven al het lawaai uit naar de kinderen. ‘Warmteabsorberend! Een machtig mooie vinding! Scheelt heel veel energie!’
Felix en Floor knikken naar elkaar, en stappen de werkplaats weer uit. Achter de dichte deuren is het makkelijker praten. ‘Superduidelijk wat hij van plan is’, zegt Floor. ‘Ja he’, vult Felix aan. ‘Zoiets was laatst nog in het nieuws. Met een speciale soort verf kun je zorgen dat je huis de warmte van de zon beter opneemt. Zo hoef je de kachel minder te gebruiken.’ ‘Precies’, zegt Floor. ‘Dat dacht ik ook. En dat betekent …dat papa ons hele huis in de verf gaat zetten!’
De volgende ochtend is het al zover. Meneer Feenstra heeft rond het huis grote steigers gebouwd. Die beklimt hij in een soort duikerspak! Op zijn rug hangen twee grote flessen, met een verfspuit eraan. Van onderaan de steiger proberen de kinderen hun vader om te praten. ‘De hele buurt lacht ons uit, als ons huis straks blauw is!’ Maar de gedreven duiker laat zich niet van gedachten veranderen. Al snel is hij verdwenen in een wolk van lichtblauwe verf.
Als de kinderen terug zijn van school, heeft hun vader de klus geklaard. Het héle gebouw – van de onderste steen tot de bovenste dakpan – is blauw. Zó blauw, dat het zelfs een beetje licht geeft. De voordeur zwaait open, en meneer Feenstra stap naar buiten. Ook híj is blauw. Niet van de verf …maar van de kou! Hij moet zó erg klappertanden, dat hij nauwelijks kan uitleggen wat er aan de hand is. ‘Binnen superkoud!’ klappert hij. ‘Verkeerde recept!’ roept hij rillend en trillend. ‘Verf houdt alle warmte búiten!’
Even later zitten de kinderen met hun vader in het schuurtje, bij een lekker warm vuurtje. Alle drie met een grote mok warme choco. ‘Geen zorgen pap’, zegt Felix. ‘We trekken gewoon een paar extra truien aan, deze winter.’ Floor kruipt extra dicht tegen hem aan en spreekt hem bemoedigend toe. ‘Je moet maar zo denken, nú is het niet zo handig, maar in de zomer kunnen we elke hittegolf de baas.’